บทที่ 20 แผนการ (๑)

เกาเจียฉี่หูผึ่งทันทีเมื่อได้ยินชื่อบุตรสาวของตนเอง เขารู้ดีว่าหวังชินอ๋องนั้นมีความสนิทสนมรักใคร่กับบุตรสาวของตนมาเนิ่นนาน แต่กลับยังไม่เคยมีวี่แววว่าจะสู่ขอเกาอี้เหรินเป็นพระชายาเอกของจวนอ๋องเลยสักครั้ง เขานั้นเคยนับวันเฝ้ารอมานานหลายปี แม้แต่ไปสนทนากับไท่เฟยถึงเรื่องนี้ ก็ยังไม่มีคำตอบที่แน่ชัด ทว่าบัดนี้หวังชินอ๋องกลับทูลขอบุตรสาวของเขาเป็นรางวัลพระราชทาน เป็นไปได้อย่างไรกัน...

หวังซานเย่มองเกาเจียฉี่อยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะหันมากล่าวกับหวังลู่ฮ่องเต้ว่า “กระหม่อมกับคุณหนูเกาอี้เหรินสนิทสนมชอบพอกันมานาน แต่ในเมื่อวันนี้พระองค์ทรงปรารถนาจะมอบรางวัลให้ ถ้าเช่นนั้นกระหม่อมก็ขอสมรสพระราชทานเป็นรางวัลพะย่ะค่ะ”

คำขอของหวังชินอ๋องทำให้หวังลู่ฮ่องเต้ลอบกำหมัดแน่น การที่หวังซานเย่ทำเช่นนี้ไม่ต่างจากการท้าทายอำนาจของเขาอย่างลับๆ เนื่องจากเการั่วซีซึ่งเป็นบุตรสาวคนโตของเกาเจียฉี่บัดนี้คือพระสนมเอกที่มียศสูงสุดในฝ่ายใน อีกทั้งยังเป็นหมากทางการเมืองที่สำคัญ เนื่องจากเกาเจียฉี่คุมอำนาจทหารในวังหลวงเอาไว้พอๆ กับหวังชินอ๋อง นั่นหมายความว่าหากหวังซานเย่ได้อภิเษกสมรสกับเกาอี้เหริน เขาอาจจะดึงกำลังทหารทั้งหมดไปก็ได้

จะยอมไม่ได้เด็ดขาด!

หวังลู่ฮ่องเต้คลี่ยิ้มถามหวังชินอ๋อง “เรื่องนี้เจ้าถามเกาอี้เหรินแล้วหรือยัง หากนางไม่เต็มใจข้าก็ไม่อาจบังคับนางได้”

หวังซานเย่หัวเราะเบาๆ อยู่ครู่หนึ่งก่อนจะกล่าว “เกรงว่านางจะยิ่งกว่าเต็มใจอีกพะย่ะค่ะ”

“ท่านล่ะเสนาบดีเกา” หวังลู่ฮ่องเต้มองพ่อตาของตนเองด้วยสายตาคาดคั้น เกาเจียฉี่สะดุ้งโหยงทำสิ่งใดไม่ถูก จึงได้แต่ก้มหน้าตอบเสียงสั่น

“เรื่องนี้...กระหม่อมแล้วแต่ฝ่าบาทจะทรงตัดสินพระทัยพะย่ะค่ะ”

เกาเจียฉี่ก้มหน้าพลางตอบเสียงสั่น อันที่จริงตนรู้สึกดีใจอยู่ไม่น้อยที่บุตรสาวจะได้พระชายาเอกของชินอ๋อง อย่างน้อยหากราชบัลลังก์ต้องเปลี่ยนผู้ปกครองหวังชินอ๋องคือผู้เดียวที่มีสิทธิ์สืบทอดราชบัลลังก์ ตำแหน่งฮองเฮาก็ต้องตกอยู่กับเกาอี้เหรินอย่างแน่นอน ไม่ว่าทางใดก็ย่อมดีสำหรับตนทั้งสิ้น

หวังลู่ฮ่องเต้คลี่ยิ้มอ่อนโยนให้กับผู้เป็นน้องชายต่างมารดา “ถ้าเช่นนั้นก็ตามที่เจ้าต้องการ ข้าจะมอบสมรสพระราชทานให้กับเจ้า”

“ขอบพระทัยพะย่ะค่ะ หวังว่าพระองค์จะทรงรักษาสัญญาที่ให้ไว้กับกระหม่อม” หวังชินอ๋องลอบยกยิ้มอย่างพึงใจ ก่อนจะก้าวเดินออกจากตำหนักส่วนพระองค์ด้วยหัวใจที่เปี่ยมไปด้วยแผนการโค่นล้มสกุลหวังมากมาย

กระทั่งเมื่อคล้อยหลังของหวังซานเย่ไปแล้ว เกาเจียฉี่ลุกลี้ลุกลนถามผู้เป็นเจ้าเหนือหัวด้วยอาการเสียงสั่น “ฝ่าบาท เช่นนี้จะดีหรือพะย่ะค่ะ”

หวังลู่ปรายหางตามองเสนาบดีเฒ่าของราชสำนัก สำหรับตนแล้ว

เกาเจียฉี่ก็ไม่ต่างจากสุนัขสองหัวที่พร้อมเปลี่ยนเจ้านายใหม่ เพื่อรักษาอำนาจของตนเอง เบื้องลึกทรงรู้ดีว่าเกาเจียฉี่ดีใจเพียงใดที่บุตรสาวคนเล็กจะได้เป็นพระชายาเอกของชินอ๋องผู้เกรียงไกร และหากวันใดเขาหมดอำนาจเจ้าเสนาบดีเฒ่าผู้นี้ก็พร้อมจะทอดทิ้งเขาอย่างไม่ไยดี!

“แล้วท่านเล่า คิดว่าดีหรือไม่” คำยอกย้อนเช่นนี้ทำให้เกาเจียฉี่สะดุ้งโหยงราวกับหวังลู่รู้ทันทุกความคิดของตน

“กระหม่อมคิดว่า...เอ่อ...” เกาเจียฉี่อึกอักใจที่จะตอบ หวังลู่ฮ่องเต้จึงกล่าวปัดด้วยความรำคาญ

“ไม่ต้องพูดอะไรมาก อีกสามวันข้าจะออกราชโองการสมรสพระราชทานของชินอ๋อง” สายพระเนตรของหวังลู่ฮ่องเต้สื่อประกายบางอย่างออกมา ในเมื่อหวังซานเย่ต้องการสมรสพระราชทาน ถ้าเช่นนั้นเขาก็จะจัดให้ตามที่อีกฝ่ายต้องการ!